Γεώργιος Δ. Φωτόπουλος: Αντιμετώπισις Εκτάκτων Αναγκών – Συμφορών Ειρηνικής Περιόδου.

Εν Καμενιάνοις τη 30η Αυγούστου 2024

Αντιμετώπισις Εκτάκτων Αναγκών – Συμφορών Ειρηνικής Περιόδου

Εν συνεχεία προγενεστέρων δημοσιευμάτων μου, τα οποία εφιλοξένησε πλουσιοπάροχα η Έγκριτος Εφημερίς K.P. του κ. Καμπέρου Χρήστου και αφεώρων το αντικείμενον του θέματος επανέρχομαι και αύθις και παραθέτω συμπληρωματικώς τ’ ακόλουθα:

Ως με επληροφόρησεν ο Πρόεδρος της Κοινότητος η Πηγή του Πλατάνου, η κειμένη άνωθεν του χωριού μας, των Καμενιάνων Καλαβρύτων, άλλαξε συμπεριφοράν εις ό,τι αφορά κάποιο σημείον εκροής υδάτων. Τούτο σημαίνει ότι έχει επηρεαστεί από το υπερκείμενον ρήγμα Κάκαβου, το οποίον δημιουργεί εισέτι γεωλογικές ανακατατάξεις. Προς τούτο παραθέτω σχεδίασμα του τριγώνου των πηγών, οι οποίες επηρεάζονται από το συγκεκριμένον ρήγμα, ήτοι:

• Πηγής Πλατάνου Καμενιάνων
• Πηγής Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων
• Πηγής Παναγίας Δροβολοβού
• Πηγής Κεφαλοβρύσου Κέρτεζης.

Το παρατιθέμενον σχεδίασμα είναι ειλημμένον από τον περιηγητικόν χάρτην Νομού Αχαΐας Εκδόσεως «ΑΝΑΒΑΣΗ».

ΥΠΟΜΝΗΜΑ

Οι εν λόγω πηγές παρουσιάζουν φοβεράν ελάττωσιν εκροής νερού. Εις τούτο συμβάλλει, τόσον η παρατεταμένη ανομβρία, όσον και η υπερβολική άνοδος της θερμοκρασίας του περιβάλλοντος (= καύσων).

Τούτο έχει δημιουργήσει πλείστα όσα προβλήματα και χρήζει συνεχούς παρακολουθήσεως μετ’ αναλόγου σχεδιασμού.

Έπειτα η ιστορική και γραφική πηγή, τόπος δασικής αναψυχής, η Μεγάλη Βρύση των Καμενιάνων παρουσιάζει ερήμωσιν, ένεκα προσβολής των υπεραιωνοβίων πλατάνων εκ του μύκητος του μεταχρωματικού έλκους του πλατάνου, με αποτέλεσμα την ξήρανσιν αυτών.

Τα δένδρα αυτά αριθμούν ζωήν χιλίων (1.000) και πλέον ετών και προσέφεραν πλούσια σκιά, δροσιά, αναψυχήν εις φυσιολάτρες, καλλιεργητές του κάμπου, αλλά και εις διερχομένους.

Εντεύθεν διήρχετο αρχές Σεπτεμβρίου εκάστου έτους, κατά την διάρκειαν της εμποροζωοπανηγύρεως Τριποτάμων πλήθος κόσμου.

Επ’ ευκαιρία της διελεύσεως των πανηγυριστών ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Παναγόπουλος, γνωστός με το παρατσούκλι Κόκκινος, εγκαθιστούσε εκεί «ταβέρνα» και εις το κοίλον μέρος ενός των πλατάνων εγκαθιστούσε «μικρομάγαζο» με ούζο, τσίπουρο, λουκούμια κ.λπ. προς εξυπηρέτησιν των διερχομένων.

Γενικά η Πηγή και ο περιβάλλων αυτήν χώρος προσέφεραν την αρμονίαν και τον ρυθμόν, παράγοντες απαραιτήτους για την ποιότητα ζωής των ανθρώπων. Κατά τον αείμνηστον Ηλιόπουλον, ομογενή εξ Η.Π.Α., καθηγητήν Πανεπιστημίου, νευρολόγον ψυχίατρον, το περιβάλλον αναλόγως παίζει ρόλον ρυθμιστικόν ή απορρυθμιστικόν. Όθεν με απόλυτον άνεσιν ο προαναφερόμενος χώρος, ο χώρος της Πηγής Μεγάλης Βρύσης, εχαρακτηρίσθη ως τόπος δασικής αναψυχής.

Παρατίθεται φωτογραφία της πηγής και του περιβάλλοντος αυτήν χώρου, τόσον εις την κατάστασιν που ευρίσκεται σήμερον, όσον και εις την κατάστασιν των παλιών καλών ημερών της.

Η παλαιότερη φωτογραφία είναι ειλημμένη από τον Πρόεδρον του Συλλόγου μας Καμενιανίτην Κώστα Νικολόπουλον, συγγραφέα ποιητήν και πεζογράφον τ. Αντιδήμαρχον εις τον Καποδιστριακόν Δήμον Αροανίας πρώην Αντιπρόεδρον της Ενώσεως Ελλήνων λογοτεχνών.

Η πρόσφατος είναι ειλημμένη από τον Παναγόπουλον Θεόδωρον του Χρήστου, γεννηθέντα εις Καμενιάνους Καλαβρύτων, κάτοικον ομοίως, με ακαδημαϊκήν καλλιέργειαν, δραστηριοποιούμενον εις την προστασίαν του Φυσικού Περιβάλλοντος, εις τον Πρωτογενή Τομέα αναπτύξεως του τόπου μας και εις την προστασίαν της Πολιτιστικής μας Κληρονομιάς.

Παράλληλα με την φωτογραφίαν της Πηγής Μεγάλης Βρύσης κ.λπ. παρατίθενται και η φωτογραφία του κ. Παναγοπούλου Θεοδώρου.

Εις ό,τι αφορά την διαδρομήν των υπογείων υδάτων της Πηγής Μεγάλης Βρύσης παραθέτω τα ακόλουθα:

Κατά τον γεωλόγον κ. Ράδον Χρήστον, τη βοηθεία ενός επιτελικού χάρτη, τον οποίον ένας Γάλλος καθηγητής Πανεπιστημίου μετέτρεψεν εις γεωλογικόν, τα υπόγεια νερά της εν λόγω πηγής ακολουθούν την διαδρομήν: Όρος Κάκαβος – δυτικά του χωριού Καμενιάνοι – Αηλιός Λάκωμα – Καμίνι (= άνωθεν πρώην αμπελώνων Αγριοκερασιών Καμενιάνων) – ποιμνιοστάσια Φωτοπουλαίων – πηγήν Μεγάλης Βρύσης. Κατά την διαδρομήν έχουν τέσσαρα φρεάτια εκτονώσεως, ήτοι: Ένα μέσα εις το ρέμα εις θέσιν Βρυσούλα άνωθεν των Καμενιάνων, ένα εις θέσιν Τσοπανάκου Φωλιά δυτικά του χωριού, ένα εις τον Αηλιός το Λάκωμα και ένα εις θέσιν Καμίνι (= άνωθεν των πρώην αμπελώνων Αγριοκερασιών).

Το ότι δεν έχομεν απώλειαν νερών κατά την διαδρομήν, οφείλεται εις το γεγονός πως κάτω από τον χώρον της διαδρομής των υπάρχει στέρεον υπόστρωμα εκ πυρολίθου.

Απεναντίας έχει κινδυνεύσει να χαθή το νερό όταν η πηγή κατά το παρελθόν είχε καλυφθεί από φερτά υλικά εκ πλημμύρας, λόγω ραγδαίων βροχοπτώσεων. Τούτο είχε συμβεί τρεις φορές επί των ημερών μου. Υπήρχε κίνδυνος τα νερά να βρουν κάποιο αδύνατο σημείον υπογείως και να βγουν εις άλλον τόπον. Έτσι θα ερήμωνεν ολόκληρος η αρδευόμενη περιοχή.

Όμως τότε εις τα εγγύς ευρισκόμενα ποιμνιοστάσια υπήρχαν τριάντα (30) περίπου νέοι άνθρωποι, οι οποίοι απεμάκρυναν τα φερτά υλικά και το νερό εβρήκε την κανονικήν του ροήν.

Ένα άλλο ευαίσθητον σημείον ευρίσκεται κατά την υπόγειον διαδρομήν των νερών: «Δυτικά του χωριού και εις απόστασιν 800-1.000 μέτρων (= χώρον γνωστόν ως Πλάκες) πιθανότατα υπάρχουν έγκυλα των οποίων το εύρος δεν μπορεί να καθορισθή, χωρίς ειδική μελέτη, άλλωστε αυτό επιβεβαιώνεται και από τον θόρυβον της ροής των υπογείων υδάτων και μάλιστα εις ικανές ποσότητες κατά την διάρκειαν του χειμώνα.

«Εφόσον η οροφή των έγκυλων αυτών δεν καταρρεύσει δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος για το χωριό», κατά την άποψιν του κλιμακίου Ν.Α. Αχαΐας το οποίον επεσκέφθη την συγκεκριμένην περιοχήν.

Πέραν των συμφορών, τις οποίες αντιμετωπίζομεν έως τώρα (= κορωνοϊόν, μεταχρωματικόν έλκος του πλατάνου, ξηρασίαν με συνακόλουθον ανομβρίαν, υπερβολικήν άνοδον θερμοκρασίας του περιβάλλοντος) προσφάτως αιφνιδίασε την Χώραν μας και η πανώλη των αιγοπροβάτων, η οποία απειλεί τον πρωτογενή παράγοντα αναπτύξεως της Χώρας μας, απειλεί την κτηνοτροφίαν μας, απειλεί την υψηλοτέραν εις ποιότητα παραγωγήν γαλακτοκομικών και κρέατος.

Τούτου ένεκεν επιβάλλεται συστράτευσις, προς αντιμετώπισιν των κοινών εχθρών. Επιβάλλεται να παραμερίσωμε συμφέροντα και πάθη, να ανοίξωμε τα μάτια μας και να κοιτάξωμεν όσον μπορούμε ευρύτερα.

Τα «πηγαδάκια» σημαίνουν «διαίρει και βασίλευε», κατευθυνόμενα άλλοθεν. Δεν υπάρχουν πατρίκιοι και πληβείοι εις τον τόπον μας. Είμεθα όλοι ίσοι. Ας κοιτάξωμε λοιπόν ευρύτερα, γιατί κάποια ημέρα θα γελάση το παρδαλό κατσίκι. Παρδαλό αρνί υπάρχει, παρδαλό κατσίκι δεν υπάρχει, εκτός και αν το δημιουργήσωμε.

Επάνω απ’ όλα επιβάλλεται να προστατεύσωμε τον πρωτογενή τομέα αναπτύξεως, έστω την λιγοστήν κτηνοτροφίαν του τόπου μας.

Όταν ο Παλαιών Πατρών Γερμανός έκανε την διακήρυξιν της Επαναστάσεως εις την Ιεράν Μονήν Αγίας Λαύρας, μεταξύ των άλλων απήλλαξε τους Έλληνες από την νηστείαν. Και τούτο όχι για να τρέφονται οι πολεμιστές με αστακούς και σφυρίδες αλλά κατά κύριον λόγον με γαλακτοκομικά και κρέας, τα οποία κυρίως εις την ηπειρωτικήν Ελλάδα αποτελούσαν την Διοικητικήν Μέριμναν για την Κλεφτουριάν.

Οι ομοχώριοί μας επειδή είχαν απόλυτον ανάγκην για τη μπομπότα «εκαίριαζαν» την σποράν (= εκαλλιεργούσαν εκ περιτροπής τα ξηρικά αγροκτήματα, αλλά και τα ποτιστικά ένθεν και ένθεν του χωριού. Έτσι υποστήριζαν την κτηνοτροφίαν αλλά δεν απείχαν και από την αγροτικήν οικονομίαν.

Προβάλλει επιτακτική ανάγκη να στηρίξωμε τους ολίγους κτηνοτρόφους του τόπου μας.

Αν δεν υπάρξη σύμπνοια υπάρχει κίνδυνος καταστροφής.

Ας αφήσωμεν κατά μέρος τα «πηγαδάκια». Μην εξυπηρετούμε αλλότρια συμφέροντα. Μην πριονίζομε μόνοι μας τα πόδια μας.

Μην μας διαφεύγει ότι κατά την επάρατον κατοχήν ξένων στρατευμάτων (= Γερμανικών, Ιταλικών, Βουλγαρικών) εις την χώρα μας 1941-1944, η αγροτοκτηνοτροφία έσωσε κόσμο και κοσμάκη.

Ύστερα απ’ όσα εξετέθησαν ανωτέρω και αφορούν την άμυναν εναντίον συμφορών κάθε μορφής, εθεώρησα φρόνιμον να σταθώ δι’ ολίγων ενώπιον των έργων ευποιΐας ωρισμένων συνανθρώπων μας, οι οποίοι διακρίνονται για την ευαισθησίαν των και την αγάπην προς το Φυσικόν Περιβάλλον, για την Προστασίαν της Πολιτιστικής Κληρονομιάς του τόπου μας, για την προκοπήν των ορεινών χωριών μας γενικώτερον.

Μεταξύ αυτών συγκαταλέγεται και ο Φυσιολάτρης έγκριτος γεωπόνος κ. Ανδρικογιαννόπουλος Ανδρέας.

Ούτος εγεννήθη εις το χωριό Αροανίαν (= Σωποτόν) Καλαβρύτων εν έτει 1940. Είναι γόνος οικογενείας ευπατριδών, με τίτλους και περγαμηνές εις τον επιστημονικόν και κοινωνικόν στίβον. Είναι γυιος του καθηγητού μαθηματικών αειμνήστου Γεωργίου Ανδρικογιαννόπουλου. Ο πατέρας τού καθώρισε τριγωνομετρικά το ύψος (= 45 μέτρα) της αγλαωτάτου και μεγαλοπρεπούς κυπαρίσσου Αροανίας. Το δένδρο αυτό σήμερον δεν υπάρχει, καθ’ ότι προσεβλήθη από τον μύκητα SEIRINDIUM CARDINALE (= καρκίνου του κυπαρισσιού) και εξηράνθη.

Ο κ. Ανδρικογιαννόπουλος Ανδρέας επεράτωσε την Α΄/βάθμιον και Β΄/βάθμιον εκπαίδευσιν εις Αροανίαν Καλαβρύτων. Εσπούδασε γεωπονικήν εις το Πανεπιστήμιον Αθηνών, οπόθεν έλαβε πτυχίον με άριστα και εν συνεχεία έκανε μεταπτυχιακές σπουδές εις την αλλοδαπήν. Κατά την επαγγελματικήν του σταδιοδρομίαν διεκρίθη για έργα ευποιΐας.

Τούτος, όπως ηγάπησε, την επιστήμην, το Φυσικόν Περιβάλλον, την Πολιτιστικήν Κληρονομιάν της Χώρας μας, κατά τον ίδιον τρόπον ηγάπησε και τους συνανθρώπους του.

Ήλθεν εις γάμου κοινωνίαν μετά της εριτίμου κυρίας Τσιμπρή Αλεξάνδρας εκ Πατρών, ελκούσης την καταγωγήν εκ Σιγουνίου Καλαβρύτων.

Η σύζυγός του είναι επίσης γόνος οικογενείας ευπατριδών. Έχει σπουδάσει γεωπονικήν, τεχνολογίαν τροφίμων και οινολογίαν.

Απέκτησαν δύο παιδιά το Γιώργη και την Παναγιώταν και έτσι εδημιούργησαν μίαν εκλαμπροτάτην οικογένειαν.

Με τον Ανδρέα κατά τις χαλεπές ημέρες της κατοχής ξένων στρατευμάτων (= Γερμανικών, Ιταλικών και Βουλγαρικών) εις την Χώραν μας ευρίσκαμεν ασφαλές καταφύγιον εις την Ερυμάνθιον Καπρίβαιναν και συγκεκριμένα κάτω από πλούσια παρόχθια αετώματα, τα οποία η Θεία Πρόνοια εδημιούργησεν εις το άγριον φαράγγι της Κρύας Βρύσης, το οποίον εφιλοξενούσε τους κατοίκους των Καμενιάνων και άλλων χωριών της εγγύτερης περιοχής, κατά την διάρκειαν διελεύσεως και παραμονής εις τον τόπον μας εχθρικών στρατευμάτων.

Είμεθα τότε εις νηπιακήν ηλικίαν. Και τώρα ερχόμεθα εις τα σημερινά εις τις Έκτατες Ανάγκες όμως Ειρηνικής περιόδου αλλά πολύ δύσκολες.

Ο κ. Ανδρικογιαννόπουλος ευθύς ως επληροφορήθη την προσβοήν των υπεραιωνοβίων πλατάνων της Πηγής Μεγάλης Βρύσης έσπευσεν επί τόπου, εμελέτησε το φαινόμενον και απεφάνθη ότι η λύσις του προβλήματος αντιμετωπίζεται με την φύτευσιν εις τον περίβολον της πηγής δένδρων πλατανομουργιάς.

Τα δένδρα αυτά παρουσιάζουν ταχείαν ανάπτυξιν, έχουν πλούσιον φύλλωμα, είναι ανθεκτικά και δεν προσβάλλονται από τον μύκητα τρομοκράτην των πλατανοδασών. 

Φωτόπουλος Δ. Γεώργιος-Γεωργάκης 

Εκ Μεγάλης Βρύσης Καμενιάνων Καλαβρύτων