Τα θύματα έβλεπαν ευκαιρία για να αποκτήσουν το ΙΧ της αρεσκείας τους σε τιμές κάτω του κόστους ενώ οι δράστες εκμεταλλεύονταν κυβερνητικές εξαγγελίες για επιδοτήσεις ή οικονομικές ενισχύσεις, ώστε να προσελκύσουν κι άλλα θύματα
Με ένα καλοσχεδιασμένο και ευέλικτο σχέδιο δράσης, η οργάνωση κατάφερε να αποσπάσει μεγάλα χρηματικά ποσά από δεκάδες θύματα, δημιουργώντας ψεύτικες αγγελίες για οχήματα που δεν υπήρχαν ποτέ. Η δικογραφία που σχηματίστηκε αποκαλύπτει μια πρωτοφανή οργάνωση, που εκμεταλλευόταν τις αδυναμίες των διαδικτυακών αγορών και την έλλειψη αυστηρών ελέγχων.
Πώς δρούσαν
Η βασική μέθοδος δράσης τους περιλάμβανε τη δημοσίευση ψεύτικων αγγελιών για την πώληση αυτοκινήτων, μηχανημάτων έργου και αγροτικών οχημάτων σε εξαιρετικά χαμηλές τιμές. Οι αγγελίες αυτές, δημοσιευμένες σε πλατφόρμες όπως το Facebook Marketplace και το Car.gr, είχαν στόχο να προσελκύσουν το ενδιαφέρον των αγοραστών, οι οποίοι έβλεπαν μια σπάνια ευκαιρία για την απόκτηση οχημάτων σε τιμές πολύ κάτω του κόστους. Με το πρόσχημα της κράτησης του οχήματος για να μην πωληθεί σε άλλον, τα μέλη της οργάνωσης απαιτούσαν προκαταβολές από τα θύματά τους.
Οι προκαταβολές κατατίθεντο σε τραπεζικούς λογαριασμούς που ανήκαν σε τρίτα πρόσωπα, γνωστά ως “mules” ή “μουλάρια”. Αυτά τα άτομα παραχωρούσαν τους λογαριασμούς τους έναντι αμοιβής, συνήθως μεταξύ 300 και 800 ευρώ. Σε περίπτωση που ένας λογαριασμός εντοπιζόταν από τις αρχές ή μπλοκαριζόταν από την τράπεζα, η οργάνωση προχωρούσε στην άμεση αντικατάστασή του με νέο, συνεχίζοντας αδιάλειπτα τη δράση της.
Η χρήση των διαδικτυακών πλατφορμών έπαιζε κεντρικό ρόλο στη δράση της οργάνωσης. Τα μέλη της εκμεταλλεύονταν την ανωνυμία που παρέχουν πλατφόρμες όπως το Facebook Marketplace και το Car.gr, δημιουργώντας προφίλ και δημοσιεύοντας αγγελίες που φαίνονταν απόλυτα αληθοφανείς. Συχνά χρησιμοποιούσαν στοιχεία υπαρκτών επιχειρήσεων, ώστε να ενισχύσουν την αξιοπιστία τους. Μάλιστα, σε αρκετές περιπτώσεις, έστελναν φωτοαντίγραφα από άδειες κυκλοφορίας οχημάτων ή έγγραφα που σχετίζονταν με τις ψεύτικες επιχειρήσεις τους, κάμπτοντας τις αμφιβολίες των θυμάτων.
Η επικοινωνία με τα θύματα γινόταν μέσω τηλεφωνικών συνδέσεων που ήταν προσωρινές και δύσκολο να εντοπιστούν, καθώς και μέσω εφαρμογών όπως το Messenger και το Viber. Με αυτόν τον τρόπο, τα μέλη της οργάνωσης εξασφάλιζαν την ανωνυμία τους, ενώ, μόλις ολοκληρωνόταν η απάτη, σταματούσαν κάθε επικοινωνία, εξαφανίζοντας τα ίχνη τους.
Οι δράστες δεν περιορίζονταν μόνο στη δημιουργία ψεύτικων αγγελιών. Σε αρκετές περιπτώσεις, παρακολουθούσαν προσεκτικά την αγορά και τις εξελίξεις, προσαρμόζοντας τις μεθόδους τους ανάλογα με τις συνθήκες. Για παράδειγμα, εκμεταλλεύονταν κυβερνητικές εξαγγελίες για επιδοτήσεις ή οικονομικές ενισχύσεις, ώστε να προσελκύσουν περισσότερα θύματα. Το γεγονός ότι οι αγοραστές συχνά διέθεταν μεγάλα χρηματικά ποσά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, καθώς ενδιαφέρονταν για την αγορά οχημάτων ή μηχανημάτων, καθιστούσε τα θύματα ιδανικούς στόχους για την οργάνωση.
Η δράση της οργάνωσης προκάλεσε τεράστιες οικονομικές απώλειες σε δεκάδες πολίτες, ενώ αποκάλυψε τις αδυναμίες των διαδικτυακών συναλλαγών. Οι αρχές προειδοποιούν για τους κινδύνους που ελλοχεύουν στις διαδικτυακές αγορές και καλούν τους πολίτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί, αποφεύγοντας την κατάθεση χρημάτων χωρίς επαρκείς εξασφαλίσεις. Παράλληλα, ζητούν από τις διαδικτυακές πλατφόρμες να ενισχύσουν τα μέτρα ασφαλείας τους, ώστε να αποτραπεί η επανάληψη παρόμοιων περιστατικών.