Γιατί άραγε να πάει κάποιος να ψηφίσει όταν αυτοί που κόπτονται να μας εκπροσωπήσουν, δεν τους αγγίζει η ακρίβεια, δεν ταυτίζονται με τα προβλήματα της κοινωνίας μας, δεν αγωνιούν για το μέλλον των νέων μας;
Γιατί άραγε ένας νέος να πάει στην κάλπη όταν βλέπει τους σύγχρονους βολεμένους κηφήνες τύπου «Γρούεζα» να απαντούν αφοπλιστικά στο ερώτημα «τι δουλειά κάνεις;», «είμαι του κόμματος»…
Και το ερώτημα που πλανάται στα χείλη των πολιτών είναι ένα; Τι κάνουν οι πολιτικοί μας για να σταματήσουν την οικονομική και ηθική εξαθλίωση της κοινωνίας;
Αλήθεια ποιους πολιτικούς και τι πολιτική θέλουμε;
Δεξιά, Αριστερά ή ένα κέντρο που ξεχειλώνει;
Η κεντροδεξιά του Κυριάκου Μητσοτάκη δείχνει να έχει χάσει το βηματισμό της χωρίς να έχει ουδεμία σχέση με την δεξιά των προκατόχων της. Κι αυτό γιατί εγκαίρως ο αρχηγός της αντιλήφθηκε το κενό που υπάρχει και στο «κέντρο» και φορώντας τον κεντρώο μανδύα προσέδωσε νέα χαρακτηριστικά στο κόμμα του, επιτρέποντας την «άλωση» της υγείας, της παιδείας, της ίδιας της κοινωνίας…
Μεταλλάχτηκαν για να υφαρπάξουν ψήφους, όχι όμως χωρίς απώλειες… αφού η εσωκομματική φαγούρα τείνει να εξελιχθεί σε… βαρύτατη αλλεργία. Η επανεμφάνιση Καραμανλή – Σαμαρά δεν είναι τυχαία, αν και φαίνεται πως δεν αγγίζει ακόμη την αυτοκρατορική αυλή. Οι πολιτικές της Ν.Δ. αποδοκιμάζονται καθημερινά, όμως παραμείνει το δίλημμα: αν όχι ο Μητσοτάκης, τότε ποιος; Και έτσι συντηρείται ο φαύλος κύκλος, σε μία εποχή που δεν υπάρχουν ηγέτες…
Υπάρχει όμως πολιτική;
Η αριστερά που είναι; Γιατί κατά γενική ομολογία η σημερινή αριστερά δεν έχει ουδεμία σχέση με την πρόοδο, την κοινωνική δικαιοσύνη και την προτεραιότητα του ατόμου όπως γεννήθηκε από το Διαφωτισμό και την Γαλλική Επανάσταση. Η αριστερά σήμερα αφορίζει τον δυτικό πολιτισμό μόνο στα λόγια κι όχι στο status quo της, ενώ κλείνει τα μάτια σε όλα αυτά που συμβαίνουν στον κόσμο με τις γυναίκες που ακόμα λιθοβολούνται σε ισλαμικές χώρες και σε άλλα ειδεχθή εγκλήματα κατά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η σημερινή αριστερά θυμίζει «επαναστάτη χωρίς αιτία».
Η κεντροαριστερά από την άλλη που μεσουρανούσε τη δεκαετία του ’90, που το 1994 σοσιαλδημοκρατικά και σοσιαλιστικά κόμματα αποτελούσαν την μεγαλύτερη ευρωκοινοβουλευτική ομάδα με 198 έδρες σε αντίθεση με το λαϊκό κόμμα που είχε 157 και κυβερνούσε τις 10 από τις 15 χώρες της Ένωσης χάθηκε στη… μετάφραση.
Κι όμως πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι η Σοσιαλδημοκρατία είναι ακόμα ο ιδεολογικός χαρακτηρισμός που εκφράζει τους περισσότερους Έλληνες!
Μετά την πτώση του ΠΑΣΟΚ, το πείραμα του προ – Κασσελάκη ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε παταγωδώς. Για τη σημερινή εικόνα του ΣΥΡΙΖΑ ένας χαρακτηρισμός ταιριάζει: θολό τοπίο. Οι περισσότεροι μένουν εκεί γιατί θέλουν να είναι κάπου, να μην χάσουν τα δεκαπέντε λεπτά δημοσιότητας. Είναι θέμα επιβίωσης.
Και ο Τσίπρας; Δείχνει να έχει διαβάσει ιστορία: Ο «Θεός» Ανδρέας Παπανδρέου του 1981, το βρώμικο ’89 λοιδορήθηκε. Όμως, αυτό το γεγονός δεν πτόησε αργότερα αυτούς που τότε τον «σταύρωσαν», να τον επαναφέρουν στη θέση του Πρωθυπουργού. Αυτά σκέφτεται ο Τσίπρας και περιμένει την επιστροφή του ως νέος Μεσσίας…
Από την άλλη στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν πολλές τάσεις. Κάποιοι αγωνιούν για να εξασφαλίσουν μια θέση στον… ήλιο, χωρίς να τους ενδιαφέρει αν το κόμμα θα παραμείνει μικρό ή θα γίνει ξανά μεγάλο. Άλλοι πάλι ψάχνουν τις διόδους εκείνες που θα τους φέρουν σε θέσεις «κλειδιά», άσχετα αν θα υπάρχει ΠΑΣΟΚ ή κάτι άλλο, αρκεί απλά να έχουν μερίδιο στην πολιτική πίτα είτε από συμφέρον είτε από προσωπική φιλοδοξία.
Ο κόσμος όμως του ΠΑΣΟΚ τι λέει στα πηγαδάκια; Και όταν λέμε ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ, εννοούμε τους ψηφοφόρους που δεν ασχολούνται με ρουσφέτια – ναι υπάρχουν και αυτοί – που θέλουν λύσεις εδώ και τώρα στην αδιέξοδη πολιτική της κυβέρνησης. Ο Μητσοτάκης επαίρεται ότι αύξησε τον κατώτατο μισθό! «Γιατί ο ίδιος δεν προσπαθεί να βγάλει πέρα το μήνα με αυτόν;» ρωτούν…
Οι πολίτες απαιτούν σεβασμό στη νοημοσύνη τους, θέλουν τα παιδιά τους να έχουν μέλλον σε αυτή τη χώρα. Οι λύσεις δεν είναι εύκολες και τα προβλήματα ορθώνονται μπροστά μας. Δεν υπάρχει χρόνος για πολιτικές τύπου «…ναι μεν αλλά…». Απαιτείται αλήθεια, κοινή λογική και σχέδιο. Συνέπεια και καθαρές απόψεις.
Το ΠΑΣΟΚ μπορεί και πρέπει να απομακρυνθεί από τις λογικές της πολιτικής κουζίνας και των μηχανισμών μιας άλλης εποχής και να μπει σε τροχιά κυβέρνησης που θα αντιμετωπίζει τα σύγχρονα προβλήματα, που θα δώσει ελπίδα.
Δεν είμαστε μόνοι σε αυτό τον πλανήτη…
Όποιος αγνοεί και νιώθει ότι δεν τον επηρεάζουν οι εξελίξεις στον κόσμο γύρω μας πλανάται πλάνην οικτράν…
Στην Γαλλία μετά τις πρόσφατες εκλογές το πολιτικό σκηνικό παραμένει ασταθές. Γιατί μπορεί το «δημοκρατικό μέτωπο» να αναδείχτηκε πρώτη δύναμη, ωστόσο η έλλειψη αυτοδυναμίας δημιουργεί «εμπλοκές» κι ενώ όλα δείχνουν πως η χώρα απέφυγε προς το παρόν μια ακροδεξιά κυβέρνηση, η απειλή του RN είναι πιθανό να παραμείνει ισχυρή.
Από την άλλη στη Γερμανία το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών χαρακτηρίστηκε ως «καταστροφικό» για τον Όλαφ Σολτς με αρκετούς να ζητούν πρόωρες εκλογές αμφισβητώντας τον κυβερνητικό συνασπισμό.
Και επειδή η Γαλλία μαζί με τη Γερμανία αποτελούν το βραχίονα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι πολιτικοί κλυδωνισμοί που παρακολουθούμε και στις δύο χώρες απειλούν την ίδια την ύπαρξη της Ευρώπης.
Από την άλλη, το εκλογικό αποτέλεσμα της Αγγλίας με την νίκη των εργατικών με μια πρώτη ματιά δίνει μια «ανάσα» αλλά είναι αυτή η σωστή ανάγνωση; Μήπως τελικά δεν κέρδισαν οι Εργατικοί αλλά απλά έχασαν οι Συντηρητικοί; Στην πολιτική ισορροπία αυτή η διαφορά έχει μεγάλη σημασία για το μέλλον.
Εν κατακλείδι, η συνολική αμφισβήτηση του νεοφιλελεύθερου μοντέλου, οι πόλεμοι που μαίνονται γύρω μας, οι ολοκληρωτισμοί που μας σφιχταγκαλιάζουν σε συνδυασμό με την κατάρρευση της κεντροαριστεράς στην Ευρώπη οδηγούν σε επικίνδυνα μονοπάτια.
Αν συνυπολογίσουμε και την πιθανή εκλογή Τράμπ στην Αμερική μετά και την παραίτηση του Μπάιντεν και την εκλογή της Κάμαλα Χάρις στους «Δημοκρατικούς»… ο Θεός να φυλάει!
Κι αφού δεν μπορούμε μόνοι μας και άμεσα να επηρεάσουμε αυτά που γίνονται στον κόσμο, ας συμμαζέψουμε τα του οίκου μας. Κατά τη γνώμη μου πραγματικά Προοδευτικό είναι να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε και να μιλάμε στο όνομα των πολιτών ως αναπόσπαστο κομμάτι τους, και όχι στο όνομα της εξουσίας!
(*) Η Ολυμπία Λόη είναι αρχιτέκτων μηχανικός, πολιτευτής ΠΑΣΟΚ Ν. Αχαΐας