Άνω Κλειτορία, (Καρνέσι) Καλαβρύτων: Είσαι μικρό και όμορφο, μα θα το πω …Πως βασιλεύεις κυρίαρχα μες την ψυχή μου.

Είμαστε πια, σε θέση να μπορέσουμε να κάνουμε αυτή τη δημοσίευση η οποία αναφέρεται στην ανακατασκευή του πρώην δημοτικού σχολείου στα Αλώνια στην Άνω Κλειτορία και στη μεταμόρφωσή του από χώρο εγκατάλειψης, σε χώρο τέρψης και ψυχαγωγίας. Κάποια όνειρα, τη στιγμή που πραγματοποιούνται, σου φέρνουν δάκρυα στα μάτια… ας είναι! Ξοδεύτηκαν σωστά! Αφιερωμένο το εν λόγω έργο σε όλους αυτούς που πασχίζουν να διατηρούν τα χωριά τους ζωντανά, πηγαίνοντας κόντρα στην ερημοποίηση του τόπου που μας γέννησε.

Η Οδύσσεια της μεταμόρφωσης του σχολείου στο Καρνέσι Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι νάναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον θυμωμένο Ποσειδώνα μη φοβάσαι, τέτοια στον δρόμο σου ποτέ σου δεν θα βρεις, αν μέν’ η σκέψις σου υψηλή, αν εκλεκτή συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα σου αγγίζει. Τους Λαιστρυγόνας και τους Κύκλωπας, τον άγριο Ποσειδώνα δεν θα συναντήσεις, αν δεν τους κουβανείς μες στην ψυχή σου, αν η ψυχή σου δεν τους στήνει εμπρός σου… Πάντα στον νου σου νάχεις την Ιθάκη. Το φθάσιμον εκεί είν’ ο προορισμός σου.

Aλλά μη βιάζεις το ταξείδι διόλου. Καλλίτερα χρόνια πολλά να διαρκέσει… Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε. Έτσι σοφός που έγινες, με τόση πείρα, ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκες τι σημαίνουν. Τα κτήρια που λειτουργούσαν παλαιά, ως σχολεία στα χωριά μας είναι πια χώροι εγκατάλειψης καθώς οι άνθρωποι που μετακόμισαν στην πρωτεύουσα και στα μεγάλα αστικά κέντρα, έκανε τους μαθητές στα χωριά πια λιγοστούς μέχρι που δεν υπήρχε ανάγκη να υπάρχουν σχολεία. Συγκεκριμένα, για εμάς τους Καρνεσιώτες, το σχολείο στα Αλώνια, το ένα από τα δύο πρώην δημοτικά, υπήρξε σύμβολο. Θέλαμε πάσει θυσία, το εγκαταλελειμμένο αυτό κτήριο, το άλλοτε ολοζώντανο σχολείο να μεταμορφωθεί και να πάρει τη μορφή που του άξιζε, τη μορφή που είχε ονειρευτεί ο ευεργέτης του, ο οποίος άφησε και το κληροδότημα για την ανακατασκευή του. Όσον αφορά την ιστορία, το σχολείο στα Αλώνια κτίστηκε το 1960, αντικαθιστώντας το παλαιό σχολείο και το 1982 ακούστηκαν οι τελευταίες παιδικές φωνές σε αυτό, προτού κλείσει ορστικά.

Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, το σχολείο ως κτήριο, αφέθηκε στη μοίρα του μέχρι που το 2011, ο Σύλλογός μας πήρε την άδεια χρήσης του από το Δήμο και τότε ξεκίνησε ουσιαστικά το ταξίδι προς την Ιθάκη, με στόχο να αποκατασταθεί η εικόνα του παλαιού σχολείου. Η κύρια προσπάθεια για τη μεταμόρφωση του σχολείου ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2013και σήμερα έντεκα χρόνια μετά, πήρε τη μορφή που του άξιζε. Το έργο που αρχικά κοστολογήθηκε στα 100.000 ευρώ, κόστισε μόλις 30.000 ευρώ, εκ των οποίων τα 20.000 ευρώ δικαιολογήθηκαν από την διαθήκη του ευεργέτη μας. Μιλάμε πραγματικά για την επίτευξη του ακατόρθωτου, μιλάμε για ένα θαύμα, έναν άθλο τον οποίο έφερε εις πέρας  το σύνολο των Καρνεσιωτών, συσπειρωμένο σαν μια γροθιά, με την τεράστια αρωγή του Δήμου που πάντα ήταν δίπλα στο σύλλογο μας. Ο δρόμος για την μεταμόρφωση του σχολείου στα Αλώνια σε πολυχώρο πολιτισμού, έκρυβε παγίδες και σκοπέλους αλλά και πολλά αδιέξοδα.

Μπορούμε εύστοχα να παρομοιάσουμε το Σύλλογό μας με καράβι, που βρέθηκε σε μεγάλη φουρτούνα και που ο μόνος λόγος για τον οποίο δεν βούλιαξε, ήταν γιατί εκτός από καλούς καπετάνιους, είχε και τους καλύτερους κωπηλάτες στο αμπάρι. Διακαιολογημένα πια, μπορούμε να καυχηθούμε για τα όσα κατάφερε το μικρό μας χωριό, που μετά από προσπάθεια ομαδική και πολυετή, κατάφερε να αποκτήσει έναν πολυχώρο πολιτισμού και αθλητισμού, σωστό στολίδι, που θα ζήλευαν μεγάλες κωμοπόλεις. Ως πρόεδρος του συλλόγου, θα ήθελα, από βάθη καρδιάς να ευχαριστήσω όλους όσοι συμμετείχαν στην προσπάθειά μας και βοήθησαν για να γίνει πραγματικότητα η μεταμόρφωση του σχολείου στα Αλώνια.

Ο δρόμος ήταν μακρύς αλλά η Ιθάκη μάς αποζημίωσε, κι αν κάπου χάσαμε την πίστη μας, η θέα του χωριού μας, μας έκανε να πάρουμε βαθιά ανάσα και να συνεχίσουμε.